Κριτήρια για την ανάθεση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας του παιδιού σε ένα από τους δύο γονείς – ανάθεση της γονικής μέριμνας στον πατέρα

Για την ανάθεση της άσκησης της γονικής μέριμνας σε ένα από τους δύο εν διαστάσει γονείς αξιολογούνται όλα τα επωφελή για το παιδί στοιχεία και περιστάσεις, χωρίς η γνώμη του παιδιού να αποτελεί, χωρίς άλλο, αποφασιστικό παράγοντα με ιδιαίτερη βαρύτητα, διότι, πολλές φορές, η θέληση του παιδιού είναι αποτέλεσμα επηρεασμού και πρόσκαιρη.

Η υπαιτιότητα των γονέων ως προς το διαζύγιο δεν ασκεί επιρροή, εκτός αν η συμπεριφορά του υπαιτίου έχει επιδράσει και στην άσκηση της γονικής μέριμνας. Το Δικαστήριο πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν το γενικό συμφέρον και μόνο του παιδιού, σωματικό, υλικό, πνευματικό, ψυχικό, ηθικό χωρίς να επιδρούν στην κρίση του το φύλο, η φυλή, η γλώσσα, η θρησκεία, η κοινωνική προέλευση και η περιουσιακή κατάσταση των γονέων.

Έτσι έκρινε Άρειος Πάγος με την απόφαση του 174/2015 Α1 Τμήμα και έδωσε την γονική μέριμνα στο πατέρα, τον οποίο έκρινε έντιμο, σοβαρό και ικανό να φροντίσει το ανήλικο παιδί του και να συμβάλει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του. Αντίθετα, η μητέρα του παιδιού κρίθηκε ότι επέδειξε επιπολαιότητα στην συμπεριφορά της, αφού ενοικίασε κατοικία για 18 μήνες – εν αγνοία του συζύγου της – για στέγαση εξωσυζυγικής σχέσης και αποφάσισε και διαμονή του ανήλικου παιδιού της με τον νέο ερωτικό της σύντροφο, γεγονός που, ναι μεν αφορά στην προσωπική της επιλογή και ελευθερία, ως προς τον ανήλικο όμως η κατάσταση αυτή δεν ήταν η πρέπουσα, αν μάλιστα ληφθεί υπ’ όψιν και το γεγονός ότι η μητέρα προσπάθησε να αποκρύψει τον ερωτικό της δεσμό από το Δικαστήριο. Επίσης, η μητέρα κατηγόρησε τον σύζυγο για κατοχή και χρήση ναρκωτικών, κάτι που ουδέποτε αποδείχθηκε, καθώς επίσης ότι είχε δεχθεί ξυλοδαρμό από τον ίδιο, το οποίο επίσης δεν αποδείχθηκε. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η μητέρα όχι μόνο δεν παρείχε ασφαλή εχέγγυα για την ορθή και συνετή διαπαιδαγώγηση του παιδιού της, αλλά αντίθετα μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά του.