Οι Τράπεζες, σύμφωνα με τον νέο Κώδικα Δεοντολογίας τους, είναι υποχρεωμένες να στείλουν επιστολές σε όλους τους δανειολήπτες – οφειλέτες τους, των οποίων τα δάνεια είναι “κόκκινα”, βρίσκονται δηλαδή σε καθυστέρηση πληρωμής τους.

Σκοπός των (χιλιάδων) επιστολών είναι η επαναδιαπραγμάτευση και αναδιάρθωση των δανείων αυτών, με βάση τη σημερινή κατάσταση της αγοράς, μετά από τις, άνευ προηγουμένου, επώδυνες συνθήκες που βιώνει η χώρα τα τελευταία αρκετά χρόνια.

Αν ο οφειλέτης δεν ανταποκριθεί μέσα στην ολιγοήμερη (15νθήμερη κατά βάσιν) προθεσμία που θα του θέσει η Τράπεζα με την επιστολή της, θα χαρακτηριστεί με τον περίεργο όρο  μη συνεργάσιμος δανειολήπτης και θα συνεπάγεται την άμεση λήψη νομικών μέτρων εναντίον του, που θα φτάνουν

μέχρι την κατάσχεση και τον πλειστηριασμό  ακόμα και της πρώτης κατοικίας του.

ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΑΛΛΑΖΕΙ ΡΙΖΙΚΑ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ

 τι κάνει η Τράπεζα

Η Τράπεζα, εξετάζει και αξιολογεί την περίπτωση του  “συνεργάσιμου” δανειολήπτη, με μια διαδικασία που φαινομενικά φαίνεται απλή, αλλά διαθέτει πολύ “γκρίζο χρώμα“ και σημαντικά στοιχεία αυθαιρεσίας.

Ας την δούμε λίγο πιο προσεκτικά:

• του ζητά να της προσκομίσει όλα τα οικονομικά του στοιχεία καθώς και κάθε πληροφορία για την κατάσταση του, που κρίνει ότι μπορεί να της φανεί χρήσιμη
• αξιολογεί όλα τα οικονομικά του στοιχεία και τις πληροφορίες που συγκεντρώνει
• εξετάζει και αξιολογεί το ιστορικό της συμπεριφοράς του μαζί της
• εξετάζει και αξιολογεί τις συνολικές του οφειλές σε όλες τις Τράπεζες, ως προς το ύψος, την φύση των δανείων/πιστώσεων και τις εξασφαλίσεις
• εξετάζει και αξιολογεί την σημερινή δυνατότητα του ως προς την αποπληρωμή των δανείων του
• κάνει πρόβλεψη για την μελλοντική δυνατότητα του αποπληρωμής
• αξιολογεί την εμπορική αξία των ακινήτων που έχει παραχωρήσει για την εξασφάλιση της Τράπεζας (τα προσημειωμένα ακίνητα, δηλαδή)
• επαναξιολογεί όλες τις εξασφαλίσεις που της έχει δώσει ο οφειλέτης για το κόκκινο δάνειο
• (για τους επιχειρηματίες) ζητά στοιχεία για την βιωσιμότητα της επιχείρησης
• (για τους επιχειρηματίες) ζητά την σύνταξη επιχειρηματικού σχεδίου (business plan)
• με βάση όλα τα παραπάνω, και μέσα σε διάστημα 6 μηνών το ανώτατο, η Τράπεζα προτείνει στον δανειολήπτη σχέδιο οριστικής ρύθμισης του δανείου.

Για την εξέταση και αξιολόγηση όμως όλων των παραπάνω στοιχείων, η Τράπεζα πρέπει να λάβει υπ’ όψιν μερικές παραμέτρους, όπως:

• τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης του δανειολήπτη:

είναι οι δαπάνες, σε μηνιαία βάση, που χρειάζεται ο δανειολήπτης για να καλύψει τις βασικές ανάγκες της διαβίωσης του (στέγη, διατροφή, ένδυση, εκπαίδευση παιδιών). Π.χ., για μια 4μελή οικογένεια υπολογίζονται σε €1.400,00 περίπου, χωρίς τους φόρους και το ενοίκιο ή την δόση του στεγαστικού δανείου.

• να είναι συνεργάσιμος ο δανειολήπτης:

δηλαδή να ανταποκρίνεται στις προσκλήσεις της Τράπεζας, να της παρέχει κάθε πληροφορία μόλις του ζητηθεί σχετικά με το σύνολο της κατάστασης του (οικονομική, επαγγελματική, οικογενειακή) και να τηρεί την ρύθμιση που θα συμφωνηθεί.

Αντίθετα, ο μη συνεργάσιμος δανειολήπτης θα αντιμετωπίσει τις ποινές της επιβολής δυσβάστακτων και επώδυνων δικαστικών μέτρων εναντίον του, που φτάνουν, όπως έχουμε αναφέρει, μέχρι και την κατάσχεση και τον πλειστηριασμό ακόμα και της πρώτης κατοικίας του.

τι πρέπει να  προσέξει ο δανειολήπτης;

Η διαδικασία που μόλις περιγράψαμε, περιέχει πολλά νέα στοιχεία και ερωτηματικά, που χρειάζονται εξαιρετική προσοχή από τον δανειολήπτη, όπως:

• τι γίνεται με τις καταχρηστικές χρεώσεις που (ήδη) υπάρχουν στα κόκκινα δάνεια, τα λεγόμενα “ψιλά γράμματα των τραπεζών”;

         Ο δανειολήπτης, με την αποδοχή της νέας αυτής διαδικασίας στην ουσία έρχεται            και αναγνωρίζει τα ψιλά γράμματα, αν δεν προσέξει να τα επισημάνει κατά την              διαπραγμάτευση του με την Τράπεζα για την ρύθμιση του δανείου του

• τι μπορεί να σημαίνουν μερικές από τις εξής προτάσεις που (σίγουρα) θα του γίνουν από τις Τράπεζες, και – κυρίως – ποιές οι συνέπειες τους για τον δανειολήπτη, όπως:
• να παραδώσει, με την θέληση του, το προσημειωμένο ακίνητο του (στο οποίο προφανώς και κατοικεί ή χρησιμοποιεί) στην Τράπεζα ή σε κάποια «άλλη πιστωτική επιχείρηση»;
• να υποχρεωθεί σε πώληση του ακινήτου του και να το χρησιμοποιεί πλέον σαν οποιοσδήποτε ενοικιαστής;
• να ανταλλάξει το καθυστερημένο δάνειο του με άλλο (στεγαστικό);
• να “μετοχοποιηθεί” το δάνειο του;
• να μετατραπεί η σημερινή του δανειακή κατάσταση σε leasing (χρηματοδοτική μίσθωση);
• να πωληθεί το δάνειο του (άρα και το ακίνητο του) σε άλλη – εκτός από την Τράπεζα – πιστωτική επιχείρηση του εσωτερικού ή/και του εξωτερικού;

•  τι γίνεται σε περίπτωση που ο δανειολήπτης δεν αποδεχθεί τις προτάσεις της Τράπεζας;

          Έχει δικαίωμα ένστασης, υποβολής αντιρρήσεων, επαναδιαπραγμάτευσης;

• ποιός καθορίζει και με ποιό τρόπο – που να είναι αντικειμενικός – την εμπορική αξία των προσημειωμένων ακινήτων;

• πώς μπορεί ο δανειολήπτης, όχι μόνο να αμυνθεί αλλά και να επιτύχει ένα πραγματικά καλό αποτέλεσμα, όταν, με τις πρόσφατες αλλαγές στην νομοθεσία (Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας) υφίσταται συρρίκνωση των δικαιωμάτων του;

        Αρκεί να σημειώσουμε ότι οι Τράπεζες, σε περίπτωση πλειστηριασμού του ακινήτου του, θα προηγούνται ακόμα και από το Δημόσιο.

τι πρέπει να κάνει ο δανειολήπτης

Μέσα σε αυτό τον “κυκεώνα” των προθεσμιών, της συγκέντρωσης και προσκόμισης των (κατάλληλων) στοιχείων στις Τράπεζες, της εξέτασης και αξιολόγησης τους από αυτές, της διαπραγμάτευσης των όρων, της πρότασης των Τραπεζών και τόσων άλλων ζητημάτων που θα ανακύψουν,  ο δανειολήπτης πρέπει και οφείλει:

• να οργανωθεί άμεσα

• να γνωρίζει απόλυτα και λεπτομερώς το νομοθετικό πλαίσιο, τα κενά, τις “παγίδες” αλλά και τις δυνατότητες του

• να μπορεί να διαπραγματευτεί επί ίσοις  όροις με την Τράπεζα, δηλαδή  ψύχραιμα και αποτελεσματικά

• να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις και την εμπειρία του παρελθόντος σε αντίστοιχες δύσκολες περιπτώσεις,

      ώστε να επιτύχει την επωφελέστερη, για την περίπτωση του, ρύθμιση, ακόμα και με :

• διαγραφή ( κούρεμα) μέρους των οφειλών του
• διαγραφή (μέχρι και την εξάλειψη) προσαυξήσεων και προστίμων που του έχουν επιβληθεί από τις φορολογικές αρχές και τα ασφαλιστικά ταμεία
• περίοδο χάριτος με πληρωμή μόνο τόκων
• μείωση ή/και αλλαγή τύπου επιτοκίου και περιθωρίου
• κεφαλαιοποίηση ληξιπροθέσμων οφειλών
• καταβολή μειωμένων δόσεων
• διαχωρισμό δανείου σε τμήματα, ανάλογα με τις εξασφαλίσεις (πχ σε ενυπόθηκο και ρευστοποιήσιμο)
• πάγωμα οφειλών

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η

•  οι Τράπεζες δεν πρέπει να δρουν ανεξέλεγκτα

• σε όσες περιπτώσεις έχουν δεχθεί τεκμηριωμένη πίεση, όχι μόνο έχουν υποχωρήσει, αλλά έχουν αποδεχθεί τις προτάσεις των οφειλετών

• δεν αρκεί απλά να προσκομίσει ο δανειολήπτης τα στοιχεία του και να περιμένει από τις Τράπεζες να κάνουν το καλύτερο γι’ αυτόν. Στην περίπτωση αυτή, είναι αυτονόητο ότι οι Τράπεζες θα κάνουν το καλύτερο γι’ αυτές

Α Ν Α Ζ Η Τ Η Σ Τ Ε      Α Μ Ε Σ Α

  συμβουλές από έμπειρους και καταρτισμένους νομικούς, που γνωρίζουν:

• πώς να παρουσιάσουν τις ανάγκες και την κατάσταση σας, τονίζοντας τα στοιχεία που γνωρίζουν ότι ενδιαφέρουν τις Τράπεζες, με τεκμηρίωση, οργάνωση και μέθοδο

• πώς να διαπραγματεύονται αποτελεσματικά

          Η διαπραγμάτευση είναι μια επίπονη διαδικασία, με κανόνες, μεθόδους και ελιγμούς.

         Απαιτεί εμπειρία, γνώση του αντικειμένου και κατάλληλη ψυχολογία.

       Ο τραπεζικός, όταν διαπραγματεύεται με νομικό που κατέχει το θέμα τόσο ως προς τα γεγονότα όσο και από την         νομική του πλευρά, γίνεται προσεκτικός και δεν αυθαιρετεί.

Οι Τράπεζες δεν έχουν καμία διάθεση να γίνουν μεσίτες και έμποροι ακινήτων, ούτε να πλειστηριάζουν καθημερινά ακίνητα, σε τιμές μάλιστα κατώτερες των προσδοκιών τους.

Τους ενδιαφέρει να πάρουν ένα μέρος των χρημάτων τους και να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης για να μπορούν να λειτουργούν.

Έχετε όπλα στα χέρια σας, αρκεί να μάθετε να τα χρησιμοποιείτε σωστά.

Επικοινωνήστε με τους Νομικούς που γνωρίζουν και διασφαλίστε τα δικαιώματα σας.

Στις “πονηρές” εποχές που περνάμε, η διασφάλιση τους αποτελεί

άμεση και αυτονόητη προτεραιότητα

όλων μας

Συντάκτης: Αγγελος Λάμπρου, Partner