Σύμφωνα με απόφαση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Ισπανίας του 2015, το «στεγαστικό» δάνειο σε συνάλλαγμα (εν προκειμένω σε ελβετικό φράγκο) εμπεριέχει παράγωγο χρηματοοικονομικό προϊόν, συνδεδεμένο με τις συναλλαγματικές ισοτιμίες ξένου νομίσματος.

Συνεπώς, η χορήγηση τέτοιων δανείων με βάση τους κανόνες των στεγαστικών δανείων και όχι των επενδυτικών προϊόντων, παραβιάζει  την Ευρωπαϊκή Οδηγία MiFID.2004/39 περί επενδυτικών προϊόντων.

Με λίγα λόγια, το ισπανικό ανώτατο δικαστήριο αποφάσισε ότι στην σύμβαση του «στεγαστικού» δανείου σε ελβετικό φράγκο που συνάπτει ο καταναλωτής με την τράπεζα εμπεριέχεται/υποκρύπτεται και μια άλλη σύμβαση, η οποία μετατρέπει την σύμβαση του «στεγαστικού» δανείου σε σύμβαση επενδυτικού προϊόντος και συγκεκριμένα σύμβαση παραγώγου(swap).

Δηλαδή, ο δανειολήπτης δεν συνήψε επί της ουσίας στεγαστικό δάνειο, δεν συνήψε καν δάνειο με την τράπεζα, αλλά σύμβαση επένδυσης σε ένα επενδυτικό προϊόν, το ελβετικό φράγκο.

Αν η σύμβαση του δανειολήπτη με την τράπεζα ήταν πράγματι δανειακή σύμβαση, τότε ο δανειολήπτης θα έπρεπε να επιστρέψει στην τράπεζα το κεφάλαιο μαζί με τον νόμιμο τόκο (όπως ορίζεται στο άρθρο 806 του Αστικού Κώδικα). Στην σύμβαση όμως του ελβετικού φράγκου, ο δανειολήπτης δεν καλείται να επιστρέψει το κεφάλαιο με τον νόμιμο τόκο, αλλά ένα διαφορετικό ποσόν, το οποίο μεταβάλλεται και ορίζεται με την λήξη της σύμβασης, ακριβώς όπως στις συμβάσεις των επενδυτικών προϊόντων, δεδομένου ότι αυτό το (προς επιστροφή) ποσόν επηρεάζεται από τις συναλλαγματικές διαφορές και ισοτιμίες.

Αγγελος Λάμπρου, Partner